Pracowała dla młodego pokolenia Polaków na Wschodzie

 

Kim była Irena Jasicka dla setek i tysięcy gości ze Wschodu, którzy przybywali do starodawnej stolicy Polski, do Krakowa.
Żeby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba się cofnąć do 1932 r. Urodziła się 25 sierpnia w Brześciu nad Bugiem w rodzinie od wieków zamieszkałej na Kresach Wschodnich. Matka z domu Rodziewiczówna, krewna znanej pisarki Marii Rodziewiczówny, ojciec Adam Niewiński pochodził z rodu Terpiłowiczów. Ten rodowód wycisnął na niej piętno na cała życie. Pomimo, że od 1945 r. mieszkała w Krakowie, tu się wykształciła i pracowała, to zawsze mówiła, że myślami jest na ukochanym Polesiu. Tam był Jej Kraj lat dziecinnych, do którego tęskniła i dla którego poświęciła ostatnie lata swego życia. Pomimo, że Jej rodzice byli lekarzami, ukończyli Uniwersytet im. Stefana Batorego w Wilnie, to nie poszła ich śladem.
Ukończyła Politechnikę Krakowską na Wydziale Lądowym, specjalizując się w projektowaniu mostów kolejowych. Pracowała od 1955 r. w Biurze Kolejowym PKP do 1981 kiedy przeszła na wcześniejszą emeryturę, aby opiekować się chorą matką. Oprócz pracy zawodowej działała w Kole PTTK przy BPKol. biorąc czynny udział w corocznych Ogólnopolskich Rajdach Biur Projektów PKP, zarówno jako uczestniczka jak i organizatorka.
Powstanie Solidarności w 1980 r otworzyło dla niej nowe pole działania, które pochłonęło Ją bez reszty. Stan wojenny jeszcze bardziej utwierdził Ją w słuszności dotychczasowych działań. Ulotki, podziemne wydawnictwa, ukrywanie powielacza przed bezpieką, chodzenie na Msze św. za Ojczyznę, wszystko to pomimo, że łączyło się z dużym zagrożeniem, było w tym czasie dla niej najważniejsze. Wreszcie przychodzi tak oczekiwany upadek dotychczasowego systemu, rok 1989. Natychmiast angażuje się w działalność Komitetu Obywatelskiego Miasta Krakowa, w pierwsze wybory do Sejmu i Senatu, do Rady Miasta Krakowa, jest w sztabie wyborczym Lecha Wałęsy. Współorganizuje Koło Kleparz-Piasek KOmK, które później prowadzi. Działa na rzecz powstania Rad Dzielnic. Była pełnomocnikiem w wyborach do Rady Dzielnicy I z ramienia Komitetu Obywatelskiego w I i II kadencji oraz AWS w III kadencji. W uznaniu Jej zasług dla tworzenia i rozwoju Ruchu Obywatelskiego w III Rzeczypospolitej została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz jako pierwsza kobieta w Krakowie Medalem Obywatelskim.
Od 1990 r. równolegle z działalnością w Komitecie Obywatelskim współpracuje z organizacjami działającymi w Polsce na rzecz Polaków na Wschodzie, takimi jak Centrum Młodzieży im. dr H. Jordana, Wspólnotą Polską, Fundacją Pomocy Szkołom Polskim na Wschodzie im. T. Goniewicza w Lublinie, Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Krakowie, Radą Miasta Krakowa i wielu innymi Organizacjami. Efektem tej współpracy i Jej wielkiego zaangażowania było zorganizowanie w Centrum Młodzieży co rocznego Seminarium "Potrzeby Kulturalne Dzieci Polskich na Wschodzie", którego celem było odbudowanie polskości na tych ziemiach po przez przygotowanie nowej kadry nauczycielskiej i animatorów kultury, a w późniejszym czasie wychowanie nowej polskiej inteligencji. Od 1994 do 2003 r. była kierowniczką Ośrodka Edukacji Kulturalnej Dzieci Polskich ze Wschodu w CM. W tym czasie odbyło się XII seminariów w których w sumie wzięło udział ponad tysiąc uczestników ze wszystkich krajów byłego ZSRR, w tym także liczne grono nauczycieli i animatorów kultury z Lidy i okolic. Liczne podziękowania i dyplomy ze strony uczestników jak i organizacji są najlepszym dowodem jak ważna była dla nich Jej praca. W uznaniu zasług położonych dla krzewienia polskości na Ziemi Lidzkiej Towarzystwo Kultury Polskiej Ziemi Lidzkiej nadało Jej tytuł Członka Honorowego.
Miała wszędzie przyjaciół, "Pani Irena" gdziekolwiek przyjechała wszędzie była serdecznie witana, niezależnie czy  była to Litwa, Białoruś czy Ukraina.
W tym okresie nawiązała ścisłą współpracę z Kolejowym Towarzystwem Kultury, działającym w Domu Kultury Kolejarza, które w krótkim czasie stało się obok Centrum Młodzieży drugą placówką w której Polacy ze Wschodu znaleźli przyjaciół i gościnę. Po zakończeniu pracy w CM, głównym ośrodkiem Jej działalności dla Polaków na Wschodzie stał się Dom Kultury Kolejarza, gdzie od paru kadencji, z racji swoich powiązań z PKP była członkiem Zarządu KTK.
Wielką tęsknotę za krainą swojej młodości wyraziła w licznych fotografiach robionych w czasie wyjazdów na Wschód. W 1998 r. z okazji 200 rocznicy urodzin Adama Mickiewicza przedstawiła w Domu Kultury Kolejarza w Krakowie wystawę fotograficzną pt. "Kraj Lat Dziecinnych - śladami Adama Mickiewicza po Białorusi i Litwie". Celem tej wystawy było pokazanie młodemu pokoleniu Polaków, co pozostało z tamtych lat. Jak wyglądają dzisiaj miejsca w których bywał młody Mickiewicz, które tak przepięknie opisał w Panu Tadeuszu. Pokłosiem tej wystawy było wydanie albumu pod tym samym tytułem. Zawsze myślała o młodzieży, miała z nią doskonały kontakt, wierzyła że wyrośnie z niej nowe pokolenie Polaków znających swoje korzenie, ale równocześnie otwartych na świat.
I te młode pokolenie Polaków było z nią w piękny dzień 2 maja 2006 r., szli w skupieniu alejkami Cmentarza Rakowickiego, przy dźwiękach kolejowej orkiestry z Domu Kultury Kolejarza, aby odprowadzić Jej ciało na miejsce wiecznego spoczynku.