Jubileusz 75-lecia Sióstr Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej w Lidzie

 

Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej założone jest przez bło­gosławionego Ojca Honorata Koźmińskiego 21.11.1891 roku w święto Ofiarowania Matki Bożej w Zakroczymiu w Królestwie Polskim. Zostało powołane jako zgromadzenie niehabitowe, aby swoją cichą i często ukrytą pracą zanieść Chrystusa wszystkim ludziom i w każde środowisko. O. Honorat pisał do sióstr: "Bądźcie Aniołami opiekuńczymi ludzi miast". Swoje posłannictwo w Kościele Zgromadzenie realizuje przez: uwielbienie Boga w duchu św. Franciszka z Asyżu, szerzenie czci Niepokalanej Matki oraz przez podnoszenie poziomu religijnego i moralnego mieszkańców miast.

Na terenie dzisiejszej Białorusi siostry zaczęły pracować od 1906 roku. Pierwszą placówkę założyły w Połocku, który wtedy należał do Cesarstwa Rosyjskiego. Siostry przyjechały tam na zaproszenie Towarzystwa Dobroczynności i prowadziły Szkołę Polską oraz ochronkę i szwalnię dla starszych dziewcząt.

Druga placówka powstała w Lidzie w 1922 roku. Siostry przyjechały tutaj na zaproszenie księdza dziekana Hipolita Bojaruńca. Objęły wówczas sierociniec "Serca Maryi" przy ul. Miłosnej 2 na tzw. Dziekance oraz zorganizowały szkołę krawiecką i pracownię szycia przy kościele farnym Podwyższenia Krzyża Świętego. W 1930 roku z protekcji Towarzystwa Dobroczynności otworzyły siostry w Lidzie internat dla dziewcząt. W 1934 roku Zgromadzenie rozpoczęło budowę dwóch domów w Lidzie na Słobódce. Jeden mniejszy służył siostrom, a w drugim urządzono internat dla dzieci bezdomnych. W dni świąteczne służył jako hotel dla ludzi przyjeżdżających z dalekich stron do Ko­ścioła.

Sytuacja zmieniła się po 1944 roku. Większy dom na Słobódce został zabrany przez władze państwowe na szkołę, zabrano również siostrom sierociniec. Szkoła krawiecka i pracownia szycia przestały istnieć. Lata powojenne postawiły przed Zgromadzeniem Córek Maryi Niepokalanej w Lidzie nowe, trudne zadania. Siostry wpatrzone w Chrystusa ukrzyżowanego i widzące we wszystkich okolicznościach Wolę Bożą nie załamały się. Były bez habitu, poszły do pracy państwowej aby w ukryciu nieść Chrystusa ludziom i apostołować przez czynienie dobra. Pracowały w fabryce obuwia, w hotelu, w szkole, na poczcie. Otoczyły całkowitą opieką kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lidzie, dbały o procesję, ubierały ołtarze, prały bieliznę kościelną, sprzątały. Potajemnie przygotowywały dzieci i dorosłych do I spowiedzi i komunii świętej. Zajmowały się wypieka­niem komunikatów do wszystkich okolicznych kościołów. Ponieważ przy kościele Niepokalanego Poczęcia nie było plebanii i księża do pełnienia posług duszpasterskich dojeżdżali, dom sióstr służył jako plebania i kancelaria parafialna. W pierwszych latach po wojnie siostry mieszkały tylko przy parafii Niepokalanego Poczęcia przy ul. Polnej 52, przemianowanej później na Karła Marksa, tuż przy kościele na Słobódce.

W 1967 roku Zgromadzenie kupiło jeszcze jeden dom w Lidzie na terenie parafii farnej przy ul. Czernyszewskiego 22A. Siostry wróciły do fary, służyły również pomocą i ks. Dziekanowi Stanisławo­wi Rojkowi zarówno w kościele jak i na plebanii.

Szczególną funkcję jaką spełniały, nie tylko w Lidzie, ale i w całej okolicy - to ciche nauczanie dzieci katechezy. Siostry chodziły często pieszo w chusteczce na głowie od wioski do wioski i w prywatnych domach przygotowywały maleńkie grupki dzieci do pierwszej spowiedzi. Dzieci wiedziały, że nie wolno o tym nikomu mówić, były bardzo grzeczne i chętnie uczyły się pacierza. Zajmowały się również grupkami tercjarzy w parafiach, prowadząc dla nich dokształ­canie religijne. Największą grupę tercjarstwa prowadziły w Lipniszkach. Troszczyły się o chorych i starców do których mogły dotrzeć, aby ich przygotować do dobrej śmierci.

W roku 1991 przyjechała do Lidy siostra katechetka z Polski, aby zająć się nauczaniem religii i pomóc siostrom, które w większości były już starsze i chore. Siostra katechetka Agnieszka Barul zamie­szkała w domu przy ul. Czernyszewskiego 22A i uczyła religii w kościele farnym. Prowadziła też przy kościele grupę Maryjną pod nazwą Dziewczęca Służba Maryjna.

Z chwilą organizacji kaplicy przy ul. Rybinowskiego, s. Agnieszka przeszła do pracy katechetycznej w nowej dzielnicy miasta Lidy w roku 1994.

Obecnie w Lidzie mamy dwa domy: przy ul. Czernyszewskiego 22A i przy ul. Gasteło 22 oraz mieszkanie w bloku przy ul. Gorkiego. Pracujemy w kościele na Rybinowskiego w charakterze katechetek i organistki i prowadzimy grupę Dziewczęca Służba Maryjna. Na ul. Gorkiego mamy dwie ciężko chore siostry, które przetrwały i okupację niemiecką i trudne lata powojenne. Siostry w Lidzie zajmują się też wypiekaniem opłatków i komunikatów.

W okresie międzywojennym na terenie dzisiejszej Białorusi Siostry Niepokalanki miały też dom w Zabrzeziu koło Mołodeczna. Prowadziły tam ochronkę, tkactwo, krawiectwo, katechizację oraz bractwa i stowarzyszenia religijne, sierociniec w Wiszniewie, pracowały w szkole w Illi i prowadziły gospodarstwo rolne w Naczy - jako zaplecze dla sierocińców.

Dzisiaj pracujemy w Lidzie, Żyrmunach, Gudach, mamy dom w Świrze założony w 1960 roku i pracujemy w Szemiatowie, Starły­gach, Dobrowlanach i Straczy. Cieszymy się życzliwością księży i ludzi. W większości pracujemy przy kościele w charakterze katechetek. Tworzymy oddzielną jednostkę administracyjną Zgromadzenia, pod naz­wą Delegatury Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej na Białorusi. Cieszymy się nowymi powołaniami, mamy jedną juniorystkę, która obe­cnie studiuje na ATK w Warszawie i pięć nowicjuszek. Mamy też aspi­rantki i kandydatki.

Pragniemy aby nasza praca i całe nasze życie przynosiło chwałę Bogu, przyczyniało się do czci Niepokalanej i było radością Kościoła i ludzi.

Jeśli, któraś z dziewczynek pragnie razem z nami trwać z Nie­pokalaną i nieść Chrystusa mieszkańcom miast, napiszcie do nas na adres: Grodnienskaja obl. 231300 Lida, ul. Czernyszewskogo 22A, s. Paulina Chrost.

s. Agnieszka Barul

Założyciel Zgromadzenia Bł. Honorat Koźmiński i współzałożycielka matka Ludwika Waleria Gąsiorowska.